De volgende woorden van dr. Alfred Vogel zou ik niet beter kunnen formuleren. Daarom wil ik ze graag met jullie delen:
"Verdriet en leed kan ons als een lawine overvallen en ons van de berg van geluk en vreugde in het diepe dal van zorgen dreigen te smakken. Probeer in zo'n geval de aangerichte schade moedig onder ogen te zien. Meestal voert een smal paadje wel weer bergopwaarts. Wie zich als een geoefende bergbeklimmer onverdroten en met gestadige, gelijkmatige pas weer bergopwaarts begeeft, zal ten slotte weer de zuivere lucht van het hooggebergte bereiken. De warme zon van vrede en vreugde zal de pijnlijke wonden verzachten en misschien zelfs wel genezen".
Mooie woorden van deze wijze Zwitser. Bij elk verdriet is weer een opwaarts pad te vinden en met veel moeite en doorzettingsvermogen, zal de vrede en vreugde weer gevonden worden die de pijnen van verdriet zal overwinnen.
Prachtig! Wat moet je daar nou nog aan toevoegen?